Michele Stranieri

‘A Carriòle

Quand’era belle quann’ere uaglione
‘a matìne de staggione
S’ascenneve p’a vìje
Senza na lìre ind’a sacche
E che n’aviva fa di solde?
Ninde, tenemme i cumbagne…
E ‘a ggende…a ggende nenn’erene estranije
Ce canuscemme tutte quante
Cum’a ‘na famiglie.
E po’ se jucave. Che chessò?
Te veneve ‘ngape na cose:
uagliù,hamma fa ‘a carriole?
E s’ parteve
Chi truvave i tavellelle,
chi jeve do’ ferrajule o do’ meccaneche
pe ce fa da l’occorrente.
E lòre nen tu negavene, anze
tenevene piacere de fa cundende
a nuje crijature.
Se vaje mo te fanne jì fujenne.
Fenute ‘a carriole
S’accummenzave a jucà
E ne ‘mburtave chi steve sòpe
O chi vuttave
‘mburtave sòle che aveva fuje…
e cume fujeve.

Foggia, 10/08/2012