Gianni Tagliaferri


ALLA MAMMA....
Chi tèn'à màmm'... tèn' nù tesòr',
n'amica che te d'ce à sicurezz',
che st'ce sèmp' prònt' a tùtt' l'or'
a ddàrt' nù cunsiglie e nà carezz'.
Te vòl' bbèn' già prim' ka nasce,
à pànz' s'accarezz' dòce dòce,
t'pòrt' dint' e ppò te sènt' cresce.
D'stà criature, già canosce à voce.
Che stràzzje,chè dulor' a ffà stu figlie,
ma,dop' nù mument',èje già passèt',
tant'è à felicità e à meraviglie,
che dù dulor', s'nè già scurdèt'.
Quànn'nà màmm' allàtt' à criatur',
cùm',si ce mettèss' ù còr' mmòcch,
e ppò,sù strenge fòrt', p'paùr',
che quàcche brutta malasòrt' ù tòcch'.
P'à màmm,ù fìgghje èje sèmp' bèll'assèje,
pùr' si è brùtt' cum' ù scarafòn',
e quànn' po' ì cumbìn' quacche guèje,
à màmm',ù guard' m'bacce e po' ù perdòn'.
Chi n'n respett' à màmm', è nù Caìn',
spècie, si po', s'è fàtta vicchiarèll',
n'n tè scurdà,che t'hà tenùt' n'zìn',
e ha sprech't' p'ttè, l'età cchiù bbèll'.
Mò, cùrr' à ch's' e dà nu bb'ce à màmm',
l'uneche affètt',ù vùje capì? sì ttù!
Fàlla cuntènt', n'n à stutà sta fiàmm',
0,quànn' à cìrch', nèn cè stèce cchiù!...
GIOVANNI TAGLIAFERRI

IL BAR CAVOUR

Ogni vòt' che pàss' p' Via Lanza,
guàrd' cum'è cagnèt' tutt'à storia.
Là stèv' ù Bar Cavurr e sì ce pèns',
a pòch' l'è remast'int'à memoria.
Quanta ricord' m' tornen' int'à mènt',
so passèt' tant'ànn', ère uagliòn'!
U' mègghje pòst' p'l'appuntamènt':
ù Bar Cavurr, llà èr' à riuniòn'!
D'tutt' ì straquachiàzz' di ogni razza,
ognun' ch'nà storia, nù problem',
il tutto, accumpagnet' da unà tàzza
è cafè, ch'er' nà vera crèm'!
Tutt' stì personagge da operett',
facèven' ù tiàtre a scena apert'.
Aspiranti registi, attùr' camuffèt',
tutt' llà nnànz' stèven' jettèt'!
Dì malelèngh', quìll' èr' ù radùn',
tutt' llà a furbecià, senza salvà nisciùn'!
Ce stèv' chi cerchèv' à sigarètt',
Nenìll', ch' nà mèn' sèmp' apèrt'!
E come tutto al mondo, arriv' e pàss',
s'è chiùs' ù Bar. Sparìt' ì straquachiàzz'!
Passànn' p'llà nnànz', ije mò m'arràss',
vendono pizza al taglio, all'angùl' dà piàzz'!
U' Bar Cavurr ha chiùs, però, à nòtt',
fòrs', cercann' quello che non c'è,
tanta fantàsm', vànn' sòp' e sòtt';
p' l'aria rest' sul', l'addòr' dù cafè.