'A FERMATE

Quant’ànn’, ormàije so’ pàssate,
da quìllu jùrne che ciàmme nzùrate.
Sàrànne pùre assàije,
ma, pe me, ‘u tìmp’ nen eije pàssate maije.
Te vògghije bbène angòre cùmm’ e tant’ ann’ fa’,
quànn’ cu nu sùrrìse ‘u còre me fàcìss’ zùmpà.
‘A vecchìaje, ‘u sàije eije dìsònèst’
quànn’ mene te n’accùrge t’ha già fàtt’ ‘a fèst’.
Gèsù, sènt’ frìdde, fùijènne quìst’ ann’ so’ pàssate,
vùije vedè che pe me’ s’avvècine ‘a fermàte ?
Nò ! nen chiàgnènne, ‘a vite eije fàtt’ accùssì,
une pe prìme se n’àddà pùre jì.
‘A vìte,nò! nen pòtess’
so’ secure,nen fenèsce qua’
pèrciò, stàtte trànquille, nu jùrne, a l’ate mùnne,
ce pùtìme cùntenuà ad amà.
Me sènt’ stànghe..., tènghe asùnne....,
fatt’ cchijù qua’,
dàmme ‘a màne, ‘u trène eije arrùate..........
ce vèdìme nell’aldilà.